شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 21244

دانه باشی مرغکانت برچنند/ غنچه باشی، کودکانت برکنند

برند از برای دلی بارها/ خورند از برای گلی خارها

ای ثنای تو سروران را ورد/ وی لقای تو اختران را فال

ای منوّر به تو نجوم جمال/ وی مقرّر به تو رسوم کمال

صولت برد آرمیده بود و اوان دولت ورد رسیده.

توانگری به هنر است نه به مال؛ و بزرگی به عقل است نه به سال.

ارادت بیچون، یکی را از تخت شاهی فرود آرد و دیگری را در شکم ماهی نکو دارد.

دل به غیر او نبستیم و ره به غیر او نبردیم.

ای نوبهار! سرو نبیند همی تذرو / ای آفتاب! نور نیابد همی سها

خداوندی که رایش گوهر اقبال را شد کان / عدوبندی که راهش پیکر آمال را شد جان

ز دست چنگ‌نوازت شدم چو نالان عود / ز زلف مشک‌فشانت شدم چو سوزان عود

ز دودی گنبد خضرا کند او / ز پیهی نرگس بینا کند او