شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 18079

در شهری که موش آن صد من آهن بتواند خورد، آخر باز، کودکی را هم بر‌تواند داشت. (کاربرد دستور تاریخی)

آن را که گوش ارادت گران‌[سنگین] آفریده‌اند چون کند که بشنود و آن را که کمند سعادت کشان می‌برد چه کند که نرود؟ (تأکید بر قضا و قدر)

هر که در خدمت پادشاه یک‌دل باشد او را دوستان و دشمنان پادشاه خصم گردند؛ دوستان از روی حسد در جاه و دشمنان از وجه اخلاص. (حذف دو فعل به قرینه)

از مبالغتی در تفتیش کار من چاره نیست که آتش از ضمیر چوب و دل سنگ بی جدّ تمام و جهد بلیغ، بیرون نتوان آورد. (کاربرد اضافه تشبیهی)

ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما / جوشی بنه در شور ما تا می ‌شود انگور ما

نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی / سینه مشروح تویی بر در اسرار مرا

به یاد لعل تو و چشم مست میگونت / ز جام غم می لعلی که می خورم خون است

بیایید بیایید که گلزار دمیده ست / بیایید بیایید که دلدار رسیده ست

در معانی کوش نی در جاه و مال          زان‌ که جاه و مال را باشد زوال

گر شود عالم پر از خون مال‌مال           کی خورد بنده خدا الّا حلال

مال کم راحت است و افزون رنج          لاجرم مال می‌نخواهد عقل

داد به الفغدن نیکی بخواه                   زین تن منحوس نگون‌سار خویش

کاربرد متفاوت واژه «احتمال»

استفاده از «را» ی فکّ اضافه

کاربرد تشبیه

تأکید بر تلاش در بیت نخست