شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17424

در این شعر تشبیه، استعاره و کنایه به کار رفته است.

مفهوم بیت چهارم جفای معشوق است.

در بیت دوم «چون» یک‌بار ادات تشبیه و یک‌بار در معنای قیدی استفاده شده است.

شاعر در بیت سوم شبکه‌ای معنایی از واژگان رزمی ساخته است.

نگارینی که من دارم اگر برقع براندازد/نماید زینت و رونق نگارستان مانی را

ز زلفت زنده می‌دارد صبا انفاس عیسی را/ز رویت می‌کند روشن خیالت چشم موسی را

درمانش مخلصان را دردش شکستگان را/شادیش مصلحان را غم، یادگار ما را

به یک دم زهد سی ساله به یک دم باده بفروشم/اگر در باده اندازد رخت عکس تجلی را

گر نه آیین جهان از سر همی دیگر شود / چون شب تاری همی از روز روشن‌تر شود (کاربرد قافیه و ردیف ساده)

هر شب همی درخشد در گلستان / چون شعله‌های آذر گل‌های نار (استفاده طبیعی از آرایه‌های ادبی)

بوی جوی مولیان آید همی / یاد یار مهربان آید همی (سادگی زبان شعر)

ای آن‌که همی قصه من پرسی هموار / گویی که چگونه است بر شاه تو را کار (استفاده از دو نشانه برای یک متمم)

زبان درکش ای مرد بسیاردان/ که فردا قلم نیست بر بیزبان

فراوانسخن باشد آگندهگوش/ نصیحت نگیرد مگر در خموش

چرا گوید آن چیز در خفیه مرد/ که گر فاش گردد، شود رویزرد

حذر کن ز نادان دهمرده گوی/ چو دانا یکی گوی و پرورده گوی