شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس چهاردهم: طوطی و بقال | آزمون شماره 1976

باشد که یک نفس نظری سوی ما کند / دزدیده آن نفس به رخ او نظر کنیم  

روی تو آیینه خورشید تاب/می برد از ذره نومید تاب

دلبندم آن پیمان گسل منظور چشم آرام دل / نی نی دلارامش  مخوان کز دل ببرد آرام را

اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست / مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست 

این چای که بوی نافه‌ چین دارد / چو زلف تو پای تا به پا چین دارد

درشت است پاسخ ولیکن درست / درستی، درشتی نماید نخست

دل من هست از این بازار، بیزار / قسم خواهی، به دادار و به دیدار

بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر / دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

ج – ب – د – الف

د – الف – ب - ج

الف – د – ج – ب

ب – ج – الف - د

خطوط دفتر من سیمِ ساز را ماند

من ماهی را دوست دارم که در آسمان نیست

ساقی بده بشارت رندان پارسا را

 یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت

چون به سختی در بمانی تن به عجز اندر مده/ دشمنان را پوست برکَن دوستان را پوستین
 

هدیه‌ها می داد هر درویش را/ تا بیابد نطق مرغ خویش را
 

آن که دنیا را جمال است آن که دین را قوّت است/ آن که دولت را ثیاب است آن که شاهی را شعار
 

به گفتار ضایع مکن خویش را/ مشوران دل حکمت‌اندیش را