شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 17353

او در این دشت بزرگ / چشمه‌ی کوچک بی‌نامی بود / کز نهان‌خانه‌ی تاریک زمین / در سحرگاه شبی سرد و سیاه / به جهان چشم گشود

به دیدارم بیا هر شب، در این تنهایی تنها و تاریک خدامانند / دلم تنگ است / بیا ای روشن، ای روشن‌تر از لبخند / شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی‌ها

گردها خوابید / روز رفت و شب فراز آمد / گوهرآجین کبود پیر باز آمد / چون گذشت از شب دو کوته پاس

بی‌شک هر مسافر را / این‌چنین دانسته بودم، وین‌چنین دانم / لیک / ای ندانم چون و چند! ای دور / تو بسا کآراسته باشی به آیینی که دلخواهست

بهار _ غبار _ کویر _ سپید

عاشقم _ کلام _ کام _ نام

باده _ تشنه _ تازه _ همیشه

جام _ کلام _ کام _ نام

ز درد عشق تو با کس حکایتی که نکردم / چرا جفای تو کم شد؟ شکایتی که نکردم

باز آی که چون برگ خزانم رخ زردی است / با یاد تو دم‌ساز دل من، دم سردی است

دلا! تا کی در این زندان فریب این و آن بینی / یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

هر که را اسرار حق آموختند / مهر کردند و دهانش دوختند