شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس شانزدهم: خسرو | آزمون شماره 13895

زمانه سخت نگیرد گشاده‌رویان را/ همیشه سنگ به درهای بسته می‌آید

با سیه‌دل چه سود گفتن وعظ/ نرود میخ آهنین در سنگ

من از درمان و درد و وصل و هجران/ پسندم آن‌چه را جانان پسندد

پیش قدّت دست خدمت بسته هر سروی که هست/ دست بسیار است جان من بلی بالای دست

فرو کوفتن: شکست دادن

کمیتش لنگ بود: اسبش می‌لنگید.

خشت زدن: پرحرفی کردن

مرد میدان نبودن: ضعیف و ناتوان بودن

در خطاب آدمی ناطق بدی / در نوای طوطیان حاذق بدی         

ظاهر دستار چون حلّۀ بهشت / چون منافق اندرون رسوا و زشت

روزکی چندی سخن کوتاه کرد / مرد بقال از ندامت آه کرد     

نیم‌شب با گریه مستانه حالی داشتم / تلخ شد عیش من از لبخند بی هنگام صبح