شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 19492

این لطایف کز لب لعل تو من گفتم که گفت/ این تطاول که ز سر زلف تو من دیدم که دید؟

نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی/ نتوان شبه تو جستن که تو در وهم نیای

همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی/ همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی

عنایت گر چه زهر تاب دارد/ گذر بر چشمۀ نوشاب دارد

برگ بی‌برگی بود ما را نوال/ مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

ای آن که جهان را همه فخر از حسب توست/ وی آن که شهان را همه فخر از نسب توست

ای روی تو کوکب جهانآرایی/ وی بوی تو اشهب روانآسایی

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خونخوارم

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود/ جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند

چرا مطرب نمی‌خواند سرودی؟/ چرا ساقی نمی‌گوید درودی؟ 

بهاری کز دو رخسارش همی شمس و قمر خیزد/ نگاری کز دو یاقوتش همی شهد و شکر ریزد 

آن نه زلف است و بناگوش که روز است و شب است/ وان نه بالای صنوبر که درخت رطب است 

دو

سه

چهار

پنج

خط‌آوردی و ننوشتی برات مطلب ما را         به خود کردی دراز آخر زبان دود دل‌ها را

نتوان وصف تو گفتن، که تو در فهم نگنجی          نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی

هم حرکاتش متناسب به هم               هم خطواتش متقارب به هم

تو را صبا و مرا آب دیده شد غمّاز         تو در آسایشی، تیمار بیماری چه می‌دانی؟