شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس پنجم

1- (إن الله لا یهدی من هو کاذب کَفّار(

الله: لفظ الجلاله، مفرد، مذکر، معرّف بالعلمیّة/ فاعل

لا یهدی: فعل مضارع للنّفی، للغائب، متعدٍّ، دون حرف زائد/ الجملة فعلیّة و خبر

کاذب: اسم، مفرد، مذکّر، مصدر، نکره/ خبر

کفّار: اسم، جمع التکسیر، اسم المبالغة، نکره

2- عیّن الخطأ حسب ما بین القوسین:

﴿ما الحیاة الدنیا إلاّ لعب و لهو﴾. (اسلوب الحصر)

لا توجَد فی هذه السّاعة سیّارة تنقلنا إلی الجامعة إلّا الحافلة. (اسلوب الاستثناء)

لم یفهم بعض الطّلّاب تاریخ بلادنا الماضی. (یوجد فی هذه الجملة فعل یُترجم مضارعاً)

﴿لن تنالوا البِرّ حتّی تنفقوا ممّا تحبّون﴾ (یوجَد فی هذه الایة فعلٌ یعادل المضارع التزامیّ بالفارسیّة)

3- عیّن الصّحیح في التّرجمة:

صدّقت الأمُّ کلّ ما قال ابنه: به مادر راست گفت هر آنچه پسرش گفت!

معلّم الفیزیاء لَن یؤجّل الامتحان أبداً: معلم هرگز امتحان فیزیک را به تأخیر نخواهد انداخت!

یُعجبني برنامجاً أتعلّم منه العربیّة: از برنامه‌ای خوشم میاید که زبان عربی را یاد می‌دهد!

فشلت خطّة الطّلّاب في الهرب عن الاِمتحان: نقشۀ دانش‌آموزان در فرار از امتحان نقش بر آب شد!

4- (مَن یَری النّاسَ صغِاراً، کالّذی هو واقف علی قمة الجبل، یراه النّاس صغیراً أیضاً):

آن که مردم در نظرش کوچکند، مثل کسی است که بر قلّه ای از کوه ایستاده، او هم در نظر مردم کوچک می‌نماید!

هر کس مردم را کوچک دید، همچون کسی است که بر قلّه‌ای در کوه ایستاده، مردم هم او را کوچک می‌بینند!

کسی که مردم را کوچک می‌بیند، چون کسی است که بر قلّة کوه ایستاده، مردم نیز او را کوچک می‌بینند!

هر آن که مردم را کوچک انگاشت، همان کس است که روی قلة کوه ایستاده، مردم هم او را کوچک می‌انگارند!

5- عیّن ما هو الأنسب للعبارة التالیة: (إنّ المصاعب الّتی تقع فی سبیل الطّالب هی الّتی تقع فی سبیل الآخرین)

النّجاح وقفُ علی من لا ینام!

لعلّ العُسر یُصبح یُسراً فی الغد!

الدّهر یومان یوم لک و یوم علیک!

الدّنیا محفوفة بالبلایا!(محفوفة : مستورة)

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس پنجم | آزمون شماره 157