شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هشتم: سفر به بصره | آزمون شماره 221

عروس خاطر من نیست زان قبیل که او/به جز قبول جنابت کند قبول صداق

ای دل چو زمانه می کند غمناکت / ناگه برود ز تن روان پاکت

از رنج کشیدن آدمی حر گردد / قطره چو کشد حبس صدف در گردد

این همه غم کز دل پرخون خورم / چون نه من آورده ام من چون برم

شادمان گشت و دو رخسارۀ چون گل بفروخت /   زیر لب گفت که احسنت و زه، ای بنده نواز

صدف وار گوهر شناسان راز /دهان جز به لولو نکردند باز

ز بیداد خزان ثابت قدم چون خار دیوارم / نمی لرزد دلم چون برگ از بیم خزان خود

زاهد خشک ز سرچشمۀ زمزم نگذشت  /مست چون از می چون خون کبوتر گذرد؟

در نمازم خم ابروی تو در یاد آمد / حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

گفتم این شرط آدمّیت نیست / مرغ تسبیح‌گوی و من خاموش

آب دریا جمله در فرمان توست / آب و آتش، ای خداوند آنِ توست

ای کبک خوش‌خرام کجا می‌روی بایست / غرّه مشو که گربه زاهد نماز کرد