شرکت در آزمون آنلاین فارسی هشتم - درس سیزدهم : ادبیات انقلاب

آرايۀ ذکر شده در مقابل كدام بيت، نادرست است؟

گر از روي تو برگردم بخيل و ناجوانمردم روان از من تمنّا كن كه فرمانت روان باشد(نغمة حروف)

بیا تا برآریم دستی ز دل که نتوان برآورد فردا ز گل(جناس)

داغ عشق تو ز اندازة ما افزون است دستي از دور بر اين آتش سوزان داريم(كنايه)

همه آفريده است بالا و پست تويي آفرينندة هر چه هست(تشبيه)

در کدام گزینه معنای همه واژه‌ها صحیح می‌باشد؟

معاصر: هم‌دوره / دوگانگی: اتحاد

فرزانه: خردمند / زایا: افزایش‌دهنده

مَنش: عادت / شرافت: بزرگ‌منشی

رشادت: دلیری / تعالیم: آموزش

در کدام بیت کنایه وجود ندارد؟

چو بشنید بیچاره بگریست زار / که ای خواجه دستم ز دامن بدار

هر که دِل پیش دلبری دارد / ریش در دست دیگری دارد

چنین است رسم سرای دُرشت / گهی پشت به زین و گهی زین به پشت

گفت معشوق به عاشق کای فتیٰ / تو به غربت دیده‌ای بس شهرها

در کدام گزینه آرایه کنایه به کار نرفته است؟

بدین امید دلم در رَهت به خاک افتاد / که خم شود سر زلفت، ز خاک بردارد

کجا دولت وصلش آرم به دست / که جز باد چیزی ندارم به دست

گردن مکش از رضای این کار / در گردن من خطای این کار

اگر خلاص، مُحال است از این گنه که مراست / بدان کرم که تو داری امیدداری هست

در تمامی گزینه‌ها، کنایه به کار رفته است، به‌جز ....... .

چو مشک ما همه کافور شد از سردی دنیا / جوانان را ز ما دل‌سرد شد کو آن جوانی‌ها

در گوهر جان بنگر اندر صدف این تن / کز دست گران‌جانی انگشت همی ساید

فغان که ساغر زرین بی‌نیازی را / گرسنه چشمی ما کاسه‌ی گدایی کرد

از صدای سخن عشق ندیدم خوش‌تر / یادگاری که در این گنبد دوّار بماند

شرکت در آزمون آنلاین فارسی هشتم - درس سیزدهم : ادبیات انقلاب | آزمون شماره 26166