شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 10792

 کیست تا سازد ز راه و رسم هستی آگهم / عشق خاکم را ز صحرای دگر آورده است

 مگر زمانه اسیر کمند آه من است / که ناز بالش امید تکیه‌گاه من است

بر طاق نه تبختر جاه و جلال را / چینی سلام کرد به یک مو سفال را

 از این چمن به چه شوخی گذشته‌ای امروز / که رنگ شرم تو از بوی گل تراوش داشت

منیژه سبک آتشی برفروخت                   که چشم شب قیرگون را بسوخت

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه              کز دست غم خلاص من آنجا مگر شود

درِ آفاق گشاده‌ست و لیکن بسته‌ست          از سرِ زلفِ تو در پای دلِ ما زنجیر

دو چشمش به سان دو نرگس به باغ           مژه تیرگی برده از پرّ زاغ