شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8069

سخن ز حد مبر ای محتسب که مستی من/نه از پیاله خورشید و خم گردون است

رخت روز طرب را بامداد است/سر زلفت شب غم را سواد است

تویی کعبه به هر شهری که باشی/چو مکه نام آن خیر البلاد است.

به عشق طعنه «جامی» مزن که عاشق را/ عنان دل ز کف اختیار بیرون است.

ای دل ار سیل فنا، بنیاد هستی برکند / چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور

ز ابر عشق تو باران و قطره بر دل من / خدنگ محنت و باران غم فرود آید

دست از مس وجود چو مردان رَه بشوی / تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی

مجوی شربت وصل از بتان که این مردم / همیشه خون جگر داده‌اند مهمان را

مرا که چشم ارادت به روی و موی تو باشد / دلیل صدق نباشد نظر به لاله و سنبل

گویی سکندرم ز پی آب زندگی / عمرم گذشت و چشمه حیوان نیافتم

 ز افراسیاب دهر خراب است ملک دل / دردا که زور رستم دستان نیافتم

واله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس / طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

ای سیل اشک خاک وجودم به باد ده / تا بر دل کسی ننشیند غبار من

نهال روضه شاهی اویس آن‌که از نهاد او / بهار عدل شد سرسبز و باغ مُلک شد خرّم

درّ دری که خاطر خاقانی آورد / قیمت به بزم خسرو والا برافکند

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی / تا کیمیای عشق بیابیّ و زر شوی