شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 4787

صوفی بیا که آینه صافی است جام را / تا بنگری صفای می لعل فام را

آن که جز کعبه مقامش نبود یاد لبت / بر در میکده دیدم که مقیم افتاده است

ای که پرسی سرگذشتم پایم اندر گل فروشد / زانکه در راه غمم جز اشک همراهی نباشد

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست / تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

دلداده را ملامت گفتن چه سود دارد/ می باید این نصیحت کردن به دلستانان

باز آمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب/ آورد آتشی که نمیرد به هیچ خواب

گر خود همه بیداد کند هیچ مگویید/ تعذیب دلارام به از ذلّ شفاعت

روزی به زنخدانت گفتم سیمینی / گفت ار نظری داری ما را به ازین بینی

صلاح کار کجا و من خراب کجا/ ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را/ که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است/ کجا همی روی ای دل بدین شتاب کجا

اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم/ جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را