شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 449

ترک جان کن تا بیاید با تو جانان در میان / هر دو نتوانی گرفتن جان و جانان در کنار 

قند می بارید از آن لعل درافشان در سخن / مشک می افشاند از آن زلف پریشان در کنار 

وقت من از گریه و از ناله می کردند خوش / شمع گریان در میان و چنگ نالان در کنار 

ای بسا شب ها که من در هجر او می ریختم / اشک خونین در گریبان وز گریبان در کنار 

د- الف - ب - ج

الف - د -ج- ب 

ب - ج - الف - د

ج - ب - د- الف

ای ستمکار بیندیش از آن روز سیاه/  که تو را شومی ظلم افکند از جاه به چاه

روز حشر از دل عاشق به جز این نیست سوال / که چه آمد به تو از یار ستمکارۀ تو

به آب تیغ شود شسته عاقبت صائب / غبار خواب ز چشم و دل ستمکاران

آن کس که ستم کرد بر این شهر ستم دید / ایزد نپسند ستم از هیچ ستمکار 

بالایین، جد، ارجمندی، تاک

بهشت، اجداد، باشرف بودن، انگور

برتر، جد، ارجمندی، سیب

 بهشت، جد، ارجمندی، تاک

از یار ز ناسازی اغیار گذشتیم / از کثرت خار از گل بی خار گذشتیم (ماضی ساده)

غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور / پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را (ماضی بعید)

نسوخت هر که در این ره نفس نمی‌داند / که سوختن پر و بال است جانِ سوخته را (مضارع اخباری)

جان گدازی اگر به آتش عشق / عشق را کیمیای جان بینی (مضارع التزامی)