شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 9096

هم جان بدان دو نرگس جادو سپرده‌ایم / هم دل بدان دو سنبل هندو نهاده‌ایم 

ز هر طرف به تظلم نیازمندی چند / رخ نیاز بر آن خاک آستان دارد 

ماه خورشیدنمایش ز پس پرده زلف / آفتابی است که در پیش سحابی دارد 

زین آتش نهفته که در سینۀ من است / خورشید شعلهای است که در آسمان گرفت 

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست؟ / منزل آن مه عاشق‌کش عیار کجاست؟

بشکن دل بی‌نوای ما را ای عشق / این ساز شکستهاش خوشآهنگ‌تر است 

با من به سلام خشک ای دوست زبان تر کن / تا از مژه هر ساعت لعل ترت افشانم 

درمانده‌ام به دست غم بی‌شمار خویش / آن فرصتم کجاست غم دیگران خورم 

فتنه می‌بارد از این سقف مقرنس برخیز / تا به میخانه پناه از همه آفات بریم

در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی / ره بپرسیم مگر پی به مهمّات بریم

کوس ناموس تو بر کنگره‌ی عرش زنیم / عَلَم عشق تو بر بام سماوات بریم

شرممان باد ز پشمینه‌ی آلوده‌ی خویش / گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

پرده بردار ای قمر پنهان مکن تنگ شکر/  تا بر سیمین تو احوال ما زرّین کند

مشک و عنبر گر ز مشک زلف یارم بو کند/ بوی خود را واهلد در حال و زلفش بو کند

تنگ شکر شود همه کام و دهان من/ چون دل خیال آن بت ‌شیرین دهان کند

چنگ را در عشق او از بهر آن آموختم/ کس نداند حالت من ناله من او کند