شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هفتم : تاریخ ادبیات فارسی در قرن های 10 و 11 | آزمون شماره 8710

فرهنگ هند از فرهنگ ایرانی تاثیر می پذیرفت؛ به طوری که فضلای هند برای تالیف کتاب و سرودن شعر از زبان فارسی استقبال می‌کردند.

شاهان صفوی در ترویج و گسترش زبان ترکی در ایران نقش بسزایی داشتند.

شاعران دوره صفوی پی برده بودند که سبک عراقی از واقعیت دور شده؛ لذا برای بازگشت به سوی حقیقت باید انتقاد سیاسی و اجتماعی میکردند که قالب غزل را مناسب این کار می‌دانستند.

همزمان با رشد ادبیات در هند، خراسان و آذربایجان از کانونهای مهم شعرا قرار گرفت.

شعر بابافغانی شیرازی از نظر دقت، ظرافت و رقت معانی مشهور است.

زبان فارسی حتی پس از حاکمیت استعمار انگلیس بر هند، هم‌چنان زبان رسمی آن دیار بود.

 آشنایی با تفکر و معارف هندوان کم و بیش در تغییر سبک دخیل بود.

شاعران قرن دهم به دلیل کم‌توجهی شاهان صفوی و ادب‌گرایی سلاطین هند به دربارهای هند روی آوردند.

شاهان صفوی به دلیل رقابت با شاهان عثمانی و هندی و دلایلی دیگر، به مسائل فرهنگی توجه داشتند.

در عصر صفوی، شاهان دستی در زمینه ادبیات و تصوف داشتند.

از شاهان این عهد، اشعاری به زبان‌ ترکی و فارسی باقی مانده است.

یکی از دلایل بی‌توجّهی حکومت صفوی به شاعران، جلوگیری از نفوذ معارف هندوان بود که برخی شعرا با آن آشنا بودند.

غزل

مثنوی

قصیده

قطعه