شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 7805

بهشت کافر و زندان مؤمن / جهان است ای به دنیا گشته مفتون

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی / آن شب قدر که این تازه براتم دادند

من چون کنم که طور بد ناپسند من / گردد پسند خاطر مشکل‌پسند تو

جلوه‌ای کرد رخت، دید ملک، عشق نداشت / عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد

عاشق از بار لباس عاریت آسوده است/ بید مجنون را کلاه و جامه از موی خود است

پیوسته دهد باده و ساقی نتوان خواند/ همواره تراشد بیت و آزر نتوان گفت

به پای خویش آخر تیشه خواهی زد به ناکامی/ اگر در زور بازوی هنر چون کوهکن باشی

بازی جنّت مخور، کز بهر عبرت بس بود/ آنچه آدم دید از آن گندم نمای جو فروش

سر گشتگان کوی تورا در عتاب تو/ واحسرتا ز عشق تو حاصل بمانده

آن شیر زن بمیرد؟ او شهریار زاد/ هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق

خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم/ کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی

الا یا ایها الساقی ادر کاساً و ناولها / که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

تشبیه

تلمیح

مراعات‌نظیر

مجاز