شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 3654

صفای گلشن دل‌ها به ابر و باران نیست / که این وظیفه محول به اشک و آه من است (فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن)

متفق می‌شوم که دل ندهم / معتقد می‌شوم دگر بارت (فاعلاتن مفاعلن فعلن)

در بزم دور یک دو قدح برکش و برو / یعنی طمع مدار وصال مدام را (مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن)

حدیث حسن تو هرجا که در میان آمد / ز ذوق هرکه دلی داشت، در میان انداخت (مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن)

شاهی که به روز رزم از رادی / زرّین نهد او به تیر در پیکان

 خیزید که هنگام صبوح دگر آمد / شب رفت و ز مشرق علم صبح برآمد

رفت آن که رفت آمد آنک آمد / بود آن که بود خیره چه غم داری

 اسرار ازل را نه تو دانی و نه من / وین حرف معمّا نه تو خوانی و نه من

مه پیش تو از حسن زند لاف ولیکن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن

غیر وصلش مرا دوا که کند؟: فاعلاتن مفاعلن فعلن

چو نظر در خم ابروی تو کردم: فعلاتن فعلاتن فعلاتن

مقام وصل بلند است و من برو نرسم: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن

گر مرد رهی با خبر از نالة دل باش

خوشتر از دانة اشکم گهری پیدا نیست

قطع نظر ز دشمن ما کرد چشم دوست

تا به جفایت خوشم ترک جفا کرده‌ای

فع‌لن

مستفعلن

فعولن

مفاعیلُ