شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 17683

گنبد خضر است اسبت تو چو بحر اخضری/گر به زیر بحر اخضر گنبد خضرا بود

رنگ عاشق چو زعفران باشد/هر که عاشق بود چنان باشد

به شخص کوه پیکر کوه می‌‌کند/ غمی در پیش چون کوه دماوند

بلبل اندر گلستان هر ساعتی دارد نفیر/وز نفیرش در گلستان گل همی‌‌نازد به فر

ساقی سیم ساق من گر همه دُرد می‌دهد / کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند (تشبیه، واج‌آرایی)

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند / بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند (واج‌آرایی، تلمیح)

هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است / برود از دل من وز دل من آن نرود (واژه‌آرایی، کنایه)

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان / باشد کز آن میانه یکی کارگر شود (تلمیح، واج‌آرایی)

اوّل دفتر به نام ایزد دانا/صانع پروردگار حیّ توانا

بادۀ گلرنگ تلخ تیز و خوشخوار سبک/ نقلش از لعل نگار و نقلش از یاقوت خام

آن که یک جرعه می از دست تواند دادن/ دست با شاهد مقصود در آغوشش باد

خواب نوشین بامداد رحیل/بازدارد پیاده را ز سبیل