نمونه سوال علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | استاد علیزاده

استفاده از تلمیح در مضمون‌سازی

استفاده از ردیف‌های طولانی و خوش‌آهنگ

مضمون‌یابی و ارائهٔ خیال خاص

استفادۀ فراوان از تمثیل و اسلوب معادله

اسلوب معادله

حس‌‌آمیزی

تشبیه

تلمیح

شوق، چون پا در رکاب بی‌قراری آورد /  می‌توان با اسب چوب از آتش سوزان گریخت

غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد / که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری

بخیۀ کفشم اگر دندان‌نما شد عیب نیست /  خنده می‌آرد همی بر هرزه‌گردی‌های من 

بحر تا سیلاب را صافی نسازد، بحر نیست /  هر که ما را در جوانی پیر سازد، پیر ماست

بی‌توجهی به زبان، بی‌دقتی در کاربرد جمله‌ها و ترکیب‌ها و ورود واژه‌های عامیانه (ویژگی‌های زبانی شعر سبک هندی)

استفاده از ردیف‌های طولانی و خوش‌آهنگ در شعر (ویژگی ادبی سبک هندی)

بی‌دقتی در ذکر تاریخ و حوادث تاریخی و رواج مدح و چاپلوسی (ویژگی فکری سبک هندی)

کمی لغات عربی و لغات بیگانه (ویژگی زبانی سبک خراسانی)

در نثر ساده این دوره، لغات و ترکیبات عربی، اشاره به احادیث و در هم آمیختگی شعر و نثر یافت می‌شود.

نثر در سبک هندی به نثر مصنوع و مسجع و ساده تقسیم می‌شود.

کاربرد شعرهای ضعیف در متن کتاب‌های نثر رواج داشته و بی‌دقتی در ذکر تاریخ و حوادث تاریخی نثر را بی رونق کرده است.

نثر این دوره از نظر ادبی ارزش والایی ندارد؛ زیرا به زبان عامیانه نزدیک است و متن‌های ادبی نیز با تصنع و تکلف همراه است.