مرز امکانات تولید، مرزی است بین آنچه یک کسب و کار با استفاده از منابع موجود می‌تواند تولید کند و آنچه نمی‌تواند.

بهتر است یک شرکت به جای تولید بر روی مرز امکانات تولید، در درون مرز امکانات تولید کند.

نقاط خارج از مرز امکانات تولید، غیرقابل دستیابی است و منابع کافی برای تولید آن وجود ندارد.

مرز امکانات تولید، نشان دهنده حداکثر امکان تولید یک شرکت با منابع موجود است.

$100$ کیلوگرم افزایش تولید کود

تولید $150$ کیلوگرم سم

تولید $800$ کیلوگرم کود

$50$ کیلوگرم کاهش تولید سم

در نقطه الف، $500$ واحدکالای $B$ و $100$ واحد کالای $A$ تولید می‌شود.

با جابه‌جا شدن از نقطه ت به نقطه ث، $100$ واحد محصول $A$ بیشتری تولید خواهد شد.

تولید در نقطه ح کارا است.

دستیابی به نقطه خ غیرممکن است.

الف) $200$ واحد کالای$A$ است. ب) ه_، ج) و

الف) $200$ واحد کالای$A$ است. ب) و، ج) ه_

$400$ واحد کالای$A$ است. ب) ه_، ج) و

الف) $400$ واحد کالای$A$ است. ب) و، ج) ه_

منابع نامحدود تولید، آخرین امکانات ما برای تولید کالاها و خدمات است و می‌توان آنها را عوامل تولید نیز دانست. _ بنگاه منابع بدون استفادة خود را تماماً به تولید کالای $A$ انتقال داده است.

عوامل طبیعی، مثل پولی که شخص برای راه‌اندازی یک کارگاه تولیدی در نظر گرفته است. _ بنگاه منابع بدون استفادة خود را تماماً به تولید کالای $B$ انتقال داده است.

عوامل انسانی، مثل نیروی کاری که در کارگاه مشغول کار است. _ بنگاه بخشی از منابع بدون استفادة خود را به تولید کالای $A$ و بخش دیگر را به تولید کالای $B$ اختصاص داده است.

سرمایه‌های مالی، مثل چوبی که نجار روی آن کار می‌کند یا دانة گندمی که کشاورز آن را در زمین می‌کارد. _ حرکت از نقطة «الف» به «ب» امکان ندارد، چرا که با توجه به منابع بنگاه، دستیابی به نقطة «ب» امکان‌پذیر نیست.