فیلم علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | استاد گیتا ذاکری

امشب سبک‌تر می‌زنند این طبل بی‌هنگام را / یا وقت بیداری غلط بوده است مرغ بام را

سعدی علم شد در جهان صوفی و عامی گو بدان / ما بت‌پرستی می‌کنیم آن‌گه چنین اصنام را

گر پای بر فرقم نهی تشریف قربت می‌دهی / جز سر نمی‌دانم نهادن عذر این اقدام را

دلبندم آن پیمان‌گسل منظور چشم آرام دل / نی نی دلارامش مخوان کز دل ببرد آرام را

یار شُ ای مونِسِ غَم خوارِگان / چارِ کن ای چارِ یِ بیچارِگان

یار شُ ای مونِسِ غَم خارِگان / چارِ کن ای چارِه بیچارِگان

یار شو ای مونِسِ غَم خوارِگان / چارِ کن ای چارِ یِ بیچارِگان

یار شُ ای مونِسِ غَم خارِگان / چارِ کُنِی چارِ یِ بیچارِگان

$-UU-/U-U-/-UU-$

$-U-/-UU-/-UU-$

- - / - U - U / - - U –

$--U/-U-U/U--$

ندانم از چه سبب رنگ‌ آشنایی نیست / سهی قدان سیه چشم ماه‌سیما را

پیش از اینت بیش از این، اندیشه‌ی عشّاق بود / عشق‌ورزی تو با ما شهره‌ی آفاق بود

چگونه سر آمد به نیک‌‌اختری / بر ایشان همه روز گندآوری

پس آن گه بگفت ار ز من بشنوی / به شعر آری از دفتر پهلوی

در بهاران کوهساران را به خرمن لاله بود/ چون خزان شد دیدمش مشتی به دامن خار داشت

اهل دنیا چون مسافر خُفت و خوابی دید و رفت/ در مسافرخانه دنیا شبی خوابید و رفت

گر من از عهدت بگردم ناجوانمردم نه مَردم/ عاشق صادق نباشد کز ملامت سر بخارد

امروز ما بیچارگان امّید فرداییش نیست/ این دانی و با ما هنوز امروز و فردا می‌کنی