بس که در مزرع جان دانه آز افکندیم / عاقبت رست به باغ دل ما خاری چند

جز میانش بر بدن یک موی نیست / وز غم او هست یک مویم بدن 

کجا از ورطه عشقت برم جان / چو می‌دانم که غرقابی است روشن 

راستان سرو شمارندت اگر در باغی / صادقان صبح شمارندت اگر بر بامی 

موضوع های غنایی در مفاهیمی چون : عشق ، عرفان ، مرثیه و مناجات و شکایت مطرح می شود.

اشعار و متونی که عواطف شخصی و حالات عاشقانه و امید و آرزو را با زبانی نرم و لطف بیان می کند.

موضوع ادب غنایی بیان عواطف و احساسات شاعر یا نویسنده درباره عشق و محبت است.

شاعر غنایی معمولا در قالب های شعری غزل ، مثنوی و رباعی و گاه قصیده و قطعه مفاهیم خود را می سراید.

صدف گوهر اسرار نهان گوش من است / چشمه ی بحر معانی قدح و هوش من است

هر که او اسرار جانان گوش کرد / جامی از جام هویدا نوش کرد 

نیست هر گوش به اسرار حقایق لایق / طوق زرین به سگ هرزه مرس(=طناب) نتوان داد

این منم کز راز داری گوش حرف اندوز داری / مخزن اسرار آن لعل شکرخا کرده ام

مرا مهر سیه‌چشمان ز سر بیرون نخواهد شد/قضای آسمانست این و دیگرگون نخواهد شد

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون/نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

هر کو نکاشت مهر و ز خوبی گلی نچید/در رهگذر باد، نگهبان لاله بود

نظیر دوست ندیدم اگرچه از مه و مهر /نهادم آینه‌ها در مقابل رخ دوست