فیلم زیست شناسی 1 - ترکیب شیمیایی ادرار و تنظیم آب بدن | استاد هاله عطریان

اریتروپویتین می تواند، بروی کلیه و کبد اثر بگذارد. 

ضدادراری، بروی مویرگ های کلیه اثر ندارد. 

آلدسترون ،می تواند باعث حفظ آب در کلیه شود. 

رنین ،به پروتئین خاصی در پلاسما متصل می گردد. 

می‌تواند توسط نوعی آنزیم بسپاراز الگو قرار داده شود.

در تشکیل فراوان‌ترین مادۀ دفعی ادرار نقش دارد.

از به هم پیوستن مونومرها تشکیل شده است.

از چهار نوع مونومر تشکیل شده است.

واحدهای سازنده پروتئین ها – توانایی انباشته شدن در بدن و دفع با فواصل زمانی مختلف را دارد.

پیش ماده ی آنزیم های موجود در رناتن - فراوان ترین ماده ی موجود در ادرار فرد را تشکیل می دهد.

در ماهیچه های اسکلتی – بدون صرف انرژی از خون به محل آغاز فرایند تشکیل ادرار در کلیه ها، وارد می شود.

مونومرهای دنای سیتوپلاسمی – می تواند با رسوب در محل اتصال دو استخوان به یکدیگر نوعی پاسخ ایمنی ایجاد کند.

می‌تواند به‌دنبال تولید انرژی در یاخته‌های ماهیچه‌ای اسکلتی تولید شود.

تمایل زیادی به ایجاد رسوب دارد و در اثر رسوب در کلیه‌ها، سبب ایجاد سنگ کلیه می‌شود.

در اندام سازندۀ صفرا، در اثر ترکیب با نوعی گاز تنفسی، به فراوان‌ترین مادۀ آلی ادرار تبدیل می‌شود.

تجمع آن در برخی از قسمت‌های بدن باعث ایجاد پاسخ التهابی و تحریک برخی گیرنده‌های پیکری می‌شود.

گیرنده‌های انسولین در یاخته‌ها به هورمون انسولین پاسخ نمی‌دهند.

در میزان ترشح نوعی هورمون تولید شده در پانکراس، تغییری ایجاد شده‌است.

میزان آب ادرار افزایش پیدا کرده و گیرنده‌های اسمزی زیرنهنج تحریک می‌شوند.

ترشح نوعی هورمون مترشحه از غدۀ زیرمغزی پسین که در تنظیم میزان آب ادرار نقش دارد، متوقف می‌شود.