فیلم علوم و فنون ادبی 3 - مراعات نظیر | استاد رضوانی‌فر

تا چون کرمش کمال گیرد/ اندرز تو را به فال گیرد (جناس)

فرمان رسید این خانه از دشمن بگیرید/ تخت و نگین از دست اهریمن بگیرید (مجاز)

گر شکستی نشد از شعر درست/ آن نه از وزن ز بی وزنی توست (مراعات نظیر)

ای پریشان گوی مسکین پرده دیگر کن/ پوردستان جان زچاه نابرادر در نخواهد برد (تلمیح)

آن شکل بین وآن شیوه بین آن قدّ و خدّ و دست و پا/ آن رنگ بین وآن هنگ بین وآن ماه بدر اندر قبا

پدرم روضۀ رضوان به دو گندم بفروخت/ من چرا ملک جهان را به جوی نفروشم

ای خدایی که به بازار عزیزان درت/ نرخ جان‌ها به‌جز از کفّ تو ارزان نشود

ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد/ چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

می کنم چون موج در آغوش دریا ، پا دراز / تا عنان اختیار از دست من بیرون شده ست

سرکشی از بس که زین وحشی نگاهان دیده ام / باورم ناید که آهو رام با مجنون شده است 

شانه شمشاد را دست نگارین می کند / بس که در زلف گرہ گیر تو دلها خون شده است

نیست در روی زمین از بی غمی ، آثار درد/ چهره زرین ، نهان در خاک چون قارون شده است

دشمنان کور دل امّا/ در دلش خورشید ایمان را نمیدیدند/ تیغ آتشخیز دستان را نمیدیدند

حافظ سخن بگوی که بر صفحه‌ی جهان/ این نقش ماند از قلمت یادگار عمر

طبع تو سیر آمد از من جای دیگر دل نهاد/ من که را جویم که چون تو طبع هر جاییم نیست

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند/ چون تو را نوح است کشتیبان ز توفان غم مخور

هر کو نظری دارد با یار کمان ابرو/ باید که سپر باشد پیش همه پیکان‌ها

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش/ رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

از برای شرف به نوک مژه/خاک راه تو رُفتنم هوس است

بی خیالش مباد منظر چشم/زآن که این گوشه جای خلوت اوست