بروز این رفتار برخلاف ویژگی‌های بدنی جانور ، دارای اساس ژنی است.

بیش از یک توالی نوکلئوتیدی و چند آنزیم ، در وقوع آن نقش دارند.

به دلیل ژنی و ارثی بودن، در همه افراد گونه یکسان بروز می‌کند.

به طور کامل در همه موش‌های تازه متولد شده صورت می‌گیرد.

در موش دارای ژن B جهش‌یافته، ژن(های) مرتبط با وارسی فرزندان بیان نمی‌شود.

جوجه کاکایی دو روز پس از خروج از تخم می‌آموزد که رفتار غریزی خود را اصلاح کند.

رفتار موش مادر در گرفتن و کشیدن نوزادانی که از آن دور می‌شوند، دارای اساس ژنی است.

غدا دادن کاکایی مادر به جوجه‌های خود برخلاف درخواست غذای جوجه کاکایی، رفتار محسوب نمی‌شود.

رفتار جمع‌آوری چوب به منظور ایجاد لانه توسط پرنده‌های قمری، همانند

بیرون انداختن پوستۀ تخم به بیرون از لانه توسط پرندۀ کاکایی، برخلاف

عدم انقباض بازوهای شقایق دریایی هنگام حرکت مداوم آب، همانند

خودداری از خوردن مجدد پروانۀ مونارک توسط زاغ کبود، برخلاف

در این رفتار جانور بین تجارب گذشته و موقعیت جدید قرار گرفته در آن، ارتباط برقرار می‌کند.

در پی نوعی رفتار که وابسته به تجربه است، از انجام نوعی رفتار غریزی جلوگیری می‌شود.

علاوه بر محرک‌های بینایی، محرک‌های صوتی نیز در بروز این رفتار جانور، مؤثر هستند. 

همانند رفتاری که کاکایی بالغ در پی مشاهدۀ افتادن برگ‌ها انجام می‌دهد، کاملاً ژنی است.