NADPH مصرف _ ترکیب 3 کربنی تک‌فسفاته، تولید

ترکیب 6 کربنی ناپایدار تولید _ آدنوزین تری‌فسفات مصرف

ترکیب 3 کربنی تک فسفاته تولید _ مولکول کربن دی اکسید مصرف

مولکول NADPH، مصرف _ ATP توسط نوعی پروتئین کانالی، تولید

یون‌های هیدروژن برخلاف شیب غلظت خود از عرض غشای همه پروتئین‌های غشایی عبور می‌کنند.

الکترون‌های پرانرژی پس از طی مسیری در غشا، به یون‌های هیدروژن ملحق می‌شوند.

در نهایت، مولکول‌های پذیرنده الکترون برای انجام سایر واکنش‌ها بازسازی می‌شوند.

انرژی الکترون‌ها سبب کاهش غلظت ${{H}^{+}}$ در فضایی که حاوی رناتن‌ (ریبوزوم‌) هاست، می‌شود.

ورود پروتون به محل تولید ریبولوزبیس فسفات به‌صورت انتقال فعال است.

خروج پروتون از محل مصرف استیل کوآنزیم $A$ همراه با تولید $ATP$ است.

ورود پروتون به محل تولید اکسیژن همراه با مصرف انرژی مولکول زیستی است.

خروج پروتون ها از محلی که $FAD$ دچار واکنش کاهشی می شود، برخلاف شیب غلظت است.

منجر به تولید نوعی مولکول حامل الکترون می‌شود _ از غلظت یون‌های هیدروژن آزاد بستره کاسته می‌شود.

کمبود الکترون‌های $P_{700}$ را جبران می‌کند _ نوعی آنزیم از شیب غلظت پروتون برای تولید ATP استفاده می‌کند.

الکترون‌ها به کمک پروتئین‌های غشایی جابه‌جا می‌شوند _ مولکولی پروتئینی یون‌های $H^+$ را به فضای درون تیلاکوئید‌ها پمپ می‌کند.

بین دو نوع فتوسیستم قرار گرفته است _ هر مولکول پروتئینی انتقال‌دهنده الکترون، در سطح داخلی غشای تیلاکوئید مشاهده می‌شود.

در آنتن هاي فتوسیستمی که در بخشی از آن، و به سمت فضاي درونی تیلا کوئید تجزیه آب صورت می گیرد، تعداد رنگیزه ها بیشتر است.

هر جزء (ساختاري) که الکترون‌هاي کم انرژي تر را عبور می دهد، ممکن است داراي ساختار آب دوست باشد.

دو جزء (ساختار) متوالی که در تولید مولکول نو کلئو تیددار پر انرژي و فسفا ت دار مشارکت دارند، در مجاور یک لایه فسفو لیپیدي قرار دارند.

هر جزء (ساختاري) که فقط با اسیدهاي چرب فسفولیپیدهاي غشا در ارتباط است، الکترون ها را به پمپ پروتون منتقل می‌کند.