فیلم پیام‌های آسمان هفتم - درس اوّل-بینای مهربان | استاد

هرگز دیگران را برای ارتکاب گناهی سرزنش نکن، تا خود دچارِ آن گناه نشوی.

اگر با دیگران نیکی کنی، خداوند هم با تو نیکی می‌کند.

یقیناً نزد خداوند نیکوکاران با زشت‌کاران برابر نیستند.

گناه همواره جایز است، مگر جایی که خدا با شما باشد.

حقّ نعمت شناختن در کار / نعمت افزون دهد به نعمت‌خوار

به جان گفت باید نفس بر نفس / که شکرش نه کار زبان است و بس

زمانه کیست که در نعمتش کند کفران / سپهر کیست که در خدمتش کند تقصیر

کفران نعمتش سبب قطع وصل شد / زینش بتر سزاست دل ناسپاس ما

هم آگه و هم ناگه، مهمانِ من آمد او / دل گفت که کي آمد؟ جان گفت مهِ مه‌رو

او آمد در خانه ما جمله چو ديوانه / اندر طلبِ آن مه، رفته به ميانِ کو

او نعره‌زنان گشته از خانه که: «اين جايم» / ما غافل از اين نعره، هم نعره‌زنان هر سو

جرمي ندارم بيش از اين کز جان وفادارم تو را / ور قصد آزارم کني هرگز نيازارم تو را

زين جور بر جانم کنون، دست از جفا شستي به خون / جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم تو را

آب رخان من مبر، دل رفت و جان را درنگر / تيمار کار من بخور، کز جان خريدارم تو را

يار گرد وفا نمي‌گردد / حاجتي زو روا نمي‌گردد

ما به گرد درش همي‌گرديم / گرچه او گرد ما نمي‌گردد

يک زمان صحبت جدايي يار / از بر ما جدا نمي‌گردد

دردم فزود و دست به درمان نمي‌رسد / صبرم رسيد و هجر به پايان نمي‌رسد

بر خوان از آن که طعمه‌ی جان است هيچ تن / آن‌جا به پاي عقل به‌جز جان نمي‌رسد

جان داده‌ام مگر که به جانان خود رسم / جانم برون شده‌ست و به جانان نمي‌رسد

در هر دو مورد نادرست است.

برای شخص الف درست است و برای شخص ب نادرست.

در هر دو مورد درست است.

برای شخص الف نادرست است و برای شخص ب درست.