دستور زبان در شعر
دستور زبان نقش مهمی در شکل‌گیری ساختار و معنا در شعر دارد. شاعران با استفاده از قواعد دستوری، کلمات را به شیوه‌ای هنرمندانه کنار هم می‌گذارند تا مفاهیم و احساسات مورد نظر خود را منتقل کنند.
- دستور زبان به شاعران کمک می‌کند تا جملات را به گونه‌ای سازماندهی کنند که موسیقی و ریتم مورد نظر را ایجاد کند.
- استفاده از زمان‌ها و وجه‌های مختلف افعال می‌تواند به شعر عمق و پویایی ببخشد.
- ترتیب کلمات و استفاده از حروف ربط و اضافه می‌تواند تأکید و بار معنایی خاصی به کلمات بدهد.
در شعر کلاسیک فارسی، شاعران بزرگی چون فردوسی (تهمتن و طوسي) با تسلط بر دستور زبان، آثار جاودانه‌ای آفریده‌اند که هنوز پس از قرن‌ها، تأثیرگذار و الهام‌بخش هستند.
