در منطق، جامع بودن و کامل بودن دو مفهوم مهم هستند که در ارزیابی استدلالها و سیستمهای منطقی به کار میروند.
جامع بودن به این معنی است که یک سیستم منطقی یا یک استدلال، همه موارد مرتبط را در بر میگیرد و هیچ موردی را از قلم نمیاندازد.
کامل بودن به این معنی است که یک سیستم منطقی یا یک استدلال، همه نتایج ممکن را در بر میگیرد و هیچ نتیجهای را جا نمیاندازد.
به عبارت دیگر، جامع بودن به پوشش همه موارد ورودی و کامل بودن به پوشش همه نتایج خروجی اشاره دارد.
گامبهگام:
- ۱) درک مفهوم جامع بودن: یک سیستم منطقی باید همه موارد مرتبط را در بر بگیرد.
- ۲) درک مفهوم کامل بودن: یک سیستم منطقی باید همه نتایج ممکن را در بر بگیرد.
- ۳) ارزیابی جامع بودن و کامل بودن در استدلالها و سیستمهای منطقی.
مثال: در یک استدلال منطقی، اگر همه حالات ممکن را در نظر بگیریم و به همه نتایج ممکن برسیم، آنگاه میگوییم استدلال ما هم جامع است و هم کامل.
