اوضاع سیاسی ایران پس از مرگ ابوسعید
پس از مرگ ابوسعید، آخرین ایلخان مغول، در سال 736 هجری قمری، اوضاع سیاسی ایران دچار هرج و مرج و ناآرامی شد. حکومت ایلخانی به سرعت رو به ضعف نهاد و به چندین بخش تقسیم شد.
- ارتش مغول به دسته‌های مختلف تقسیم شد و هر دسته تحت فرماندهی یکی از سرداران قرار گرفت.
- حاکمان محلی قدرت را در دست گرفتند و حکومت‌های نیمه‌مستقل تشکیل دادند.
- رقابت و کشمکش بین حاکمان و سرداران مختلف باعث بی‌ثباتی و ناامنی در کشور شد.
در این دوره، حکومت‌های محلی مختلفی در ایران شکل گرفتند که از جمله آنها می‌توان به حکومت‌های آل چوپان، آل مظفر و جلایریان اشاره کرد.
دوره قدرت‌گیری تیمور
در اواخر قرن هشتم هجری قمری، تیمور که از نوادگان چنگیزخان و یکی از سرداران توانمند بود، شروع به قدرت‌گیری کرد. او با استفاده از شرایط نابسامان آن زمان، توانست به تدریج قدرت را در دست بگیرد و حکومتی واحد تشکیل دهد.
- تیمور با لشکرکشی‌های متعدد و پیروزی بر رقبای خود، قلمرو حکومتی خود را گسترش داد.
- او با ایجاد یک حکومت مرکزی قوی، به اوضاع نابسامان ایران پایان داد و ثبات نسبی را به کشور بازگرداند.
یادآوری ایمنی: در مطالعه تاریخ، به شرایط و اوضاع اجتماعی آن زمان توجه کنید و از تطبیق دادن مستقیم شرایط گذشته با زمان حال خودداری نمایید.
