تحلیل نقش دستوری واژه‌ها در شعر گلشن رضوان
در بیت اول، "روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم"، "چمن" مفعول است و نقش آن نشان دادن محل زندگی مرغ (شاعر) است.
در بیت دوم، "چرا به دانه انسانت این گمان باشد"، "دانه" متمم است و به همراه "انسانت" مفهوم شعر را شکل می‌دهد.
در عبارت "نقش (ت) در انسانت چیست؟"، "ت" ضمیر متصل مفعولی است و به "انسانت" متصل شده است.
- واژه "چمن" در جمله اول مفعول است.
- واژه "دانه" در جمله دوم متمم است.
- "ت" در "انسانت" ضمیر متصل مفعولی است.
این تحلیل نشان می‌دهد که چگونه هر واژه در ساختار دستوری شعر نقش ایفا می‌کند.
