تحلیل بيت شعر
در بيت “روی ها چون زین بیابان در کنند / جمله سر از یک گریبان برکنند“، “روی” به معنای صورت یا چهره است. در این بیت، شاعر به وضعیتی اشاره می‌کند که افراد وقتی وارد این بیابان (کنایه از شرایط سخت و دشوار) می‌شوند، چهره‌های خود را آشکار می‌کنند یا به عبارت دیگر، حقیقت وجودی خود را نشان می‌دهند.
نهاد در مصراع اول “روی ها” است. “روی ها” فاعل جمله هستند و عمل “در کردن” را انجام می‌دهند.
در مصراع دوم، “جمله” به معنای همه، و “سر” به معنای خود یا وجود است و “گریبان” کنایه از وجود یا ذات است. بنابراین مصراع دوم به این معناست که همه افراد از یک وجود یا ذات مشترک هستند و وقتی از یک گریبان سر برمی‌کنند، به نوعی یکپارچگی و وحدت در وجودشان را نشان می‌دهد.
