برای پاسخ به این سوال ابتدا باید مفهوم منادا و حرف ندا را توضیح دهیم. منادا کلمه یا عبارتی است که برای خطاب کردن کسی یا چیزی به کار می‌رود. حرف ندا معمولا «اَی» است که به اسم یا صفت متصل می‌شود و آن را ندایی می‌کند.
حالا گزینه‌ها را بررسی می‌کنیم:
۱. سعدیا: اینجا "سعدی" با "اَی" ندا همراه شده و تبدیل به "سعدیا" شده است.
۲. ای خدا: اینجا "ای" به عنوان حرف ندا به کار رفته است.
۴. خداوندا: خداوندا = خدا + وندا (وندا پسوندی است که برای ندا دادن به کار می‌رود)
با توجه به موارد فوق، گزینه‌ای که در آن حرف ندا وجود ندارد:
۳. مادرها
چون "مادرها" فاقد حرف ندا است و صرفا یک اسم است که به صورت جمع به کار رفته است.
پس جواب صحیح گزینه ۳ است.
