همدرس
در ادبیات فارسی، 'ندا' به معنای صدا کردن یا خواندن است و 'منادا' به کسی یا چیزی اشاره دارد که مورد خطاب قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر، منادا کسی یا چیزی است که با ندا مورد خطاب واقع می‌شود.
مثال: 'ای ایران!'، در اینجا 'ایران' منادا است و 'ای' ادات ندا است.
در بیت 'ای ایران ای مرز پر گهر'، 'ایران' و 'مرز پر گهر' منادا هستند.
یادآوری: استفاده از ندا و منادا در شعر و نثر فارسی برای جلب توجه مخاطب به کار می‌رود.
تمرین‌های سطح‌بندی شده در همدرس!
نمونه سوال بدون پاسخ
محمّد شیخ الاسلامی
تشریحی
فائزه محرابی و مصطفی ناصری
تشریحی
فائزه محرابی و مصطفی ناصری
تشریحی
فائزه محرابی و مصطفی ناصری
تشریحی
فائزه محرابی و مصطفی ناصری
