دد به معنی حیوان وحشی و درنده است.
در کتاب فارسی هشتم، احتمالا در درسهایی مثل «آزادگی» یا «در سایهسار ادب» با این واژه برخورد کردهاید.
در شعرها و متنهای قدیمی فارسی، دد به موجودات وحشی و خطرناکی مثل گرگ، شیر و پلنگ اشاره دارد.
- مثال: «شیر و پلنگ و گرگ و دد و اژدها
- همه درنده و تیز دندان و زورمند
در این بیت، دد به همراه دیگر حیوانات وحشی و قدرتمند ذکر شده است.
یادآوری: در متون قدیمی، گاهی «دد» بهصورت مفرد و بهجای جمع استفاده میشده است.