علل افول اوضاع ایران در دوران مظفرالدین شاه
مظفرالدین شاه قاجار پنجمین پادشاه ایران از دودمان قاجار بود که از سال ۱۳۱۳ تا ۱۳۲۴ هجری قمری حکومت کرد. در دوران پادشاهی او، اوضاع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران به دلایل متعددی رو به افول نهاد.
- ضعف مدیریت و فساد اداری: حکومت مظفرالدین شاه با فساد گسترده و ناکارآمدی اداری همراه بود. این مسئله باعث شد تا منابع مالی کشور به هدر رود و برنامه‌های عمرانی به درستی اجرا نشود.
- افزایش بدهی‌های خارجی: مظفرالدین شاه برای تامین هزینه‌های سفرهای خود به اروپا و دیگر مخارج، اقدام به دریافت وام‌های کلان از کشورهای خارجی کرد. این مسئله باعث افزایش بدهی‌های خارجی ایران و وابستگی بیشتر به بیگانگان شد.
- تضعیف اقتصاد: اقتصاد ایران در این دوره به دلیل نبود برنامه‌ریزی مناسب، فساد و غارتگری حکام محلی و دولتی، دچار رکود شد. همچنین، ورود کالاهای خارجی به بازار ایران، ضربه بزرگی به تولیدات داخلی وارد کرد.
- نارضایتی‌های اجتماعی: سفرهای مکرر مظفرالدین شاه به اروپا و هزینه‌های گزاف آن، همراه با فشارهای اقتصادی بر مردم، باعث نارضایتی عمومی شد. همچنین، اصلاحات مورد نظر برخی از روشنفکران و مردم، به درستی اجرا نشد.
مجموعه این عوامل باعث شد تا اوضاع ایران در دوران مظفرالدین شاه رو به افول بگذارد و زمینه برای جنبش مشروطه فراهم شود.
یادآوری ایمنی: در مطالعه تاریخ، توجه به شرایط اجتماعی و سیاسی زمان مورد بررسی، اهمیت دارد.
