پاسخ
این جمله که "هر چه چگالی عنصر بیشتر باشد واکنش‌پذیری بیشتری دارد" کاملاً صحیح نیست. واکنش‌پذیری یک عنصر به ساختار اتمی و تمایل آن به از دست دادن یا به دست آوردن الکترون بستگی دارد، نه صرفاً به چگالی آن.
با این حال، در بین فلزات، فلزات قلیایی و قلیایی خاکی که چگالی نسبتاً بالایی دارند، واکنش‌پذیر هستند. اما عناصری مانند فلزات نجیب با چگالی بالا، واکنش‌پذیری کمی دارند.
در علوم نهم، معمولاً به واکنش‌پذیری فلزات و ارتباط آن با موقعیت آنها در جدول تناوبی پرداخته می‌شود. فلزاتی مانند سدیم و پتاسیم که چگالی کمتری نسبت به برخی فلزات دیگر دارند، بسیار واکنش‌پذیر هستند.
نتیجه: نمی‌توان گفت که هر چه چگالی بیشتر باشد، واکنش‌پذیری هم بیشتر است. بلکه عوامل دیگری مانند آرایش الکترونی و موقعیت عنصر در جدول تناوبی در واکنش‌پذیری مؤثرند.
