موجود زنده _ فراموشی _ ترس _ میدان جنگ 

ذات _ فراموشی _ ترساندن _ میدان نبرد

فطرت _ زیانکاری _ ترساندن _ جنگ

موجود زنده _ زیانکاری _ هراس _ کارزار

وقت است تا برگ سفر بر باره بندیم / دل بر عبور از سدّ خار و خاره بندیم
 

تنگ است ما را خانه تنگ است ای برادر / بر جای ما بیگانه ننگ است ای برادر
 

باید به مژگان رُفت گرد از طور سینین / باید به سینه رفت زین‌جا تا فلسطین
 

 آنجا که هر سو صد شهید خفته دارد/  آنجا که هر کو غمی بنهفته دارد

نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار / چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم
 

دفتر دانش ما جمله بشویید به می / که فلک دیدم و در قصد دل دانا بود
 

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت / ناخلف باشم اگر من به جوی نفروشم 
 

ایزد هرگز دری نبندد بر تو / تا صد دیگر به بهتری نگشاید
 

شب فراق که داند که تا سحر چند است / مگر کسی که به زندان عشق دربند است (غنایی)

بر درِ ارباب بی مروّت دنیا / چند نشینی که خواجه کی به درآید؟ (تعلیمی)

ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می‌گشاید / آن‌که در دستش کلید شهر پر آیینه دارد (انقلاب اسلامی)

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی‌کند / کسی به کوچه سار شب، درِ سحر نمی‌زند (غنایی)

تهمتن گز اندر کمان راند زود / بدان¬سان که سیمرغ فرموده بود (حماسی)

ای سلیمان در میان زاغ و باز / لطف حق شو، با همه مرغان بساز (تعلیمی)

برارم ز بن بیخ بیداد را / به گردون زنم پایۀ داد را (انقلاب اسلامی)

نه تلخ است صبری که بر یاد اوست/ که تلخی شکر باشد از دست دوست (غنایی)