جزوه علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | استاد قاسم رحیمی

راه عشق تو راه پر آسیب/ درد عشق تو درد بی درمان

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

درد عشق تو کسی درک نکرد/ حرف قلب تو کسی دوست نداشت

نقش خورنق است همه باغ و بوستان/ فرش ستبرق است همه دشت و کوهسار

گفتا چی است این ای فلان، گفتم که خون عاشقان / جوشیده و صافی چو جان بر آتش عشق و ولا

بخشش تو برون شده ز بیان / کوشش تو فزون شده ز مقال

خمار وصل و خرسندی، بجوش ای گریه تا گریم / اسیر عشق و بی‌دردی، ببال ای ناله تا نالم

ز مشرق سر کوی آفتاب طلعت تو / اگر طلوع کند، طالعم همایون است

ت، پ، ب، الف، ث                                  

الف، پ، ث، ت، ب

الف، ت، پ، ب، ث                                  

ت، ث، الف، پ، ب

مانده در محکم و گران‌بندی است / بسته در تنگ و تیره‌زندانی است

نه از این اخترانم اقبالی است / نه از این روشنانم احسانی است

نکته‌ای رانده‌ام که تألیفی است / قطعه‌ای گفته‌ام که دیوانی است

نه چو من عقل را سخن سنجی است / نه چو من نظم را سخن دانی است

دامن گردون پر از خون جگر بینم به صبح / بس که در مهر تو اشک از چشم اختر می‌چکد

یاران همه مخمور و قدح پر می ناب است / ما جمله جگر تشنه و عالم همه آب است

بخت بد بین که به سروقت من آن سرو روان / آمد از لطف زمانی که زمین‌گیر شدم

هرکس که دل به دست بتی داد همچو من / سنگی گرفت و شیشه ناموس را شکست