جزوه علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | استاد حسین عمیدی

به دنبال محمل چنان زار گریم / که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند

غافل مباش ار عاقلی، دریاب اگر صاحبدلی / باشد که نتوان یافتن دیگر چنین ایّام را

بگفت ای برادر غم خویش خور / که از عمر بهتر شد و بیشتر

تا که خرابم نکند کی دهد آن گنج مرا / تا که به سیلم ندهد کی کشدم بحر عطا

خیز که از هر طرفی بانگ چنگ:

که جان خود چه باشد بر عاشقان:

چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را:

دیدم آن جا پادشاهی خسروی جان‌پروری:

ز ریحان و گل‌ها که روید ز دل‌ها  / سراسر همه دشت و صحرا چه می‌شد

بدین‌سان مهتری یابد هر آن‌کس / که بهر حق‌ گذارد مهتری را

روح زیتونی است عاشق نار را / نار می‌جوید چو عاشق یار را

یکی برگشا پرّ با فرّ خویش / که هم صاف و هم قاف و عنقا تویی

هر که شیرینی فروشد مشتری بر وی بجوشد / یا مگس را پر ببندد یا عسل را سر بپوشد

هر که چیزی دوست دارد، جان و دل بر وی گمارد / هرکه محرابش تو باشی سر ز خلوت برنیارد

فرهاد شورانگیز اگر در پای سنگی جان بداد / گفتار شیرین بی‌سخن در حالت آرد سنگ را

روزگار است این‌که گه عزّت دهد گه خوار دارد / چرخ بازیگر ازین بازیچه‌ها بسیار دارد

خوان زیبایی به نعمت های ناز آراست، حُسن (فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن)

فرامش تو را مهتران چون کنند (فعولن فعولن فعولن فعل)

دریغ این چشم بیدارم که خوابی هم نمی‌ارزد (مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن فعولن)

ای که جمالت ز بهشت آیتی ست (مفتعلن مفتعلن مفتعلن)