آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 7648

بی‌توجهی به اسباب الهی، بی‌توجهی به علم الهی است _ عدم توکل به خدا و انجام گناه

 فقط در این صورت خداوند از کار او چاره‌جویی می‌کند _ عدم توکل به خدا و انجام گناه

 بی‌توجهی به اسباب الهی، بی‌توجهی به علم الهی است _ گذر عمر و سستی قوای انسان

 فقط در این صورت خداوند از کار او چاره‌جویی می‌کند _ گذر عمر و سستی قوای انسان

«فَهُوَ حَسبُهُ» - به خدا پناه می‌آورند روی به درگاه او دارند.

«وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم» - به خدا پناه می‌آورند و روی به درگاه او دارند.

«فَهُوَ حَسبُهُ» - بیشتر به خدا عشق می‌ورزند و با او انس می‌گیرند.

«وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم» - بیشتر به خدا عشق می‌ورزند و با او انس می‌گیرند. 

چون خداوند اسرار و میزان بینش آنان را می‌داند. _ «وَ عَسی اَن تَکرَهوا شَیئاً وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم …»

چون می‌دانند سر رشتة کارها به دست خداست. _ «وَ عَسی اَن تَکرَهوا شَیئاً وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم …»

 چون می‌دانند سر رشتة کارها به دست خداست. _ «اِن اَرادَنی اللهُ بِضُرٍّ هَل هُنَّ کاشِفاتُ ضُرِّهِ …»

 چون خداوند اسرار و میزان بینش آنان را می‌داند. _ «اِن اَرادَنی اللهُ بِضُرٍّ هَل هُنَّ کاشِفاتُ ضُرِّهِ …»

کفایت مطلق «الله» برای بندگانش ریشة توانایی او بر دور کردن گزند و زیان از بندگان خود می‌باشد.

خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است، آن چیزی را برای انسان رقم می‌زند که خیر او در آن است.

 قرآن کریم به شیوة استفهام انکاری، صفات متوکلان حقیقی را برمی‌شمارد.

 انسان همواره باید بر معبودی تکیه کند که توانایی مدیریت امور بندة خود را داشته باشد.

ابزار و اسباب بنابر توکل فرد قرار داده شده و بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به علم الهی است.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت و مصلحت خود را بشناسد و به آن عمل کند.

توکل‌کننده‌ای که اهل معرفت باشد، برای راهیابی به نیازهایش، از ابزار و اسباب بهره می‌جوید.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و از ابتدا همة کارها را به خداوند حکیم و قادر بسپارد.