آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 8233

«قل اَفَرایتُم ما تَدعونَ من دونِ الله …» _ متوکلان درگاه الهی

«و عَسی اَن تَکرَهوا شیئاً و هو …» _ متوکلان درگاه الهی

 «قل اَفَرایتُم ما تَدعونَ من دونِ الله …» _ عاشقان خداوند

 «و عَسی اَن تَکرَهوا شیئاً و هو …» _ عاشقان خداوند

توکل کردن، فقط به معنای گفتن جملة «خدایا، بر تو توکل می‌کنم» نیست.

توکل در جایی درست است که انسان واقعاً خدا را تکیه‌گاه خود ببیند و حقیقتاً به او پناه آورد.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و فقط با نیت خالص به خدا پناه آورد.

توکل در جایی درست است که ابتدا انسان مسئولیت و وظیفة خود را به خوبی انجام دهد و سپس بر خدا توکل کند.

بزرگسالی و پیری _ قدرت و ارادة الهی _ انجام وظیفة خود به درستی

جوانی و نوجوانی _ حکمت و علم الهی _ واقعاً خدا را تکیه‌گاه خود دیدن

جوانی و نوجوانی _ حکمت و علم الهی _ انجام وظیفة خود به درستی

بزرگسالی و پیری _ قدرت و ارادة الهی _ واقعاً خدا را تکیه‌گاه خود دیدن

به خدا اعتماد نموده و کار و نتیجه‌اش را به خداوند واگذار کند.

کارها به خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است سپرده شود.

در عین عمل به وظیفه و انجام صحیح مسئولیت به خدا توکل نماید.

بداند که گاهی چیزهایی را به نفع خود می‌پنداریم در حالی که به ضرر ماست.  

عزم و اراده او را تقویت می‌کند _ «إنَّ اللهَ بَالغُ أمرِهِ»

عزم و اراده او را تقویت می‌کند _ «أ لَیسَ اللهُ بِکَافٍ عَبدَهُ»

انجام وظیفه و نتیجه آن را به خدا می‌سپارد _ «إنَّ اللهَ بَالغُ أمرِهِ»

انجام وظیفه و نتیجه آن را به خدا می‌سپارد _ «أ لَیسَ اللهُ بِکَافٍ عَبدَهُ»