آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 16434

سه

چهار

پنج

شش

او رفت و نماند در دلم تیمارش / آری برود گل و بماند خارش

تکاور دست برد از باد می برد/زمین را دور چرخ از یاد می برد

گر پردۀ هستیت بسوزی به ریاضت / بیرون شوی زین ورطه که این خلق در آن است

همگان وقت بلاها بستایند خدا را / تو شب و روز مهیا چو فلک جازم و حازم

تنها شدن

دور شدن

تسلیم شدن

پیروز شدن

هر کس که در نماز به روی و ریا رود / بر پشت بام کعبه به کسب هوا رود

اگر ز لوث (= پلیدی) ریا سجده‌گاه باید پاک /  به غیر دامن مستان نماز نتوان کرد

نماز را چه به خلوت کنی چنان می‌کن  / که در حضور جماعت کنی، مکن دغلی

چه سود گریه‌ی تو در نماز زان‌که تو را / دو چشم گریان از بهر مرغ بریان است