آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 16615

سماع انس که دیوانگان از آن مستند/به سمع مردم هشیار در نمی‌گنجد

میاسای ز آموختن یک زمان/به دانش میفکن دل اندر گمان

من بعد حکایت نکنم تلخی هجران/کان میوه که از صبر برآمد شکری بود

صوفی بیا که کعبه مقصود در دل است/ حاجی به هرزه راه بیابان گرفته است

عدل و انصاف و راستی باید/وز خزینه تهی بود شاید

جویبار ملک را آب روان شمشیر توست/تو درخت عدل بنشان بیخ بدخواهان بکن

نمی‌لرزد دلم چون نامه از اندیشهٔ فردا/که من از خود حسابی دیده‌ام صد بار محشر را

هرکه داد او حُسن خود را در مزاد/صد قضای بد به سویش رو نهاد