آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 16615

گر روزگار خواهی از تو حساب گیرد / آسان شمار بر خود کاری که مشکل افتد

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش / هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

چو دادنی است روز قیامت حساب خود / امروز خود حساب نباشد کسی چرا؟

تو ای بیچاره آن گاهی به سختی در حساب افتی / کز این دفتر فروشویند نقش چون نگار تو 

زمانه سخت نگیرد گشاده‌رویان را/ همیشه سنگ به درهای بسته می‌آید

با سیه‌دل چه سود گفتن وعظ/نرود میخ آهنین در سنگ

من از درمان و درد وصل و هجران/پسندم آنچه را جانان پسندد

پیش قدّت دست خدمت بسته هر سروی که هست/دست بسیار است جان جان من بلی بالای دست

دمی با غم به سر بردن جهان یکسر نمی‌ارزد/به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی‌ارزد

غم و شادی جهان را نبود هیچ ثبات/هر زمان حال وی از شکل دگر خواهد شد

اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد/ آن را که وفا نیست ز عالم کم باد

هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی/ مگر آن وقت که شادی‌خور و غم‌خوار تو باشم

 به نام نقش بند صفحۀ خاک / عذار افروز مه رویان افلاک 
 

گه به دهان، بر زده کف، چون صدف / گاه چو تیری که رود بر هدف 
 

چون بگشایم ز سر مو شکن /  ماه ببیند رخ خود را به من
 

نعره برآورده فلک کرده کر / دیده سیه کرده شده زهره در