آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 16542

یک

دو

سه

چهار

عدل و انصاف و راستی باید/وز خزینه تهی بود شاید

جویبار ملک را آب روان شمشیر توست/تو درخت عدل بنشان بیخ بدخواهان بکن

نمی‌لرزد دلم چون نامه از اندیشهٔ فردا/که من از خود حسابی دیده‌ام صد بار محشر را

هرکه داد او حُسن خود را در مزاد/صد قضای بد به سویش رو نهاد

مجلس تهی ز عیش شد و ما همان خموش / رهزن نماند و راه سخن وا نمی‌شود

زبان خیرخواهی غیر از این حرفی نمی‌گوید / دل از خود شاد دار و در دو عالم شادمانی کن

به غیر از می کسی از عهده‌ی غم برنمی‌‌آید / زمان غصّه بی ایّام مستی سر نمی‌آید

حالی من شد که در هر حال باید شاد زیست / قهقهه کبک دری را در قفس تا دیده‌ام

ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم /  محتاج به غیر خود مگردان ما را

می نوش به‌ خرّمی که این چرخ کهن /  ناگاه تو را چو خاک گرداند پست

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند /  زان پیش که سبزه بردمد از خاکت

یک کوزه شراب تا به‌هم نوش کنیم / زآن پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما