آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هفتم: سبک و سبک‌شناسی (سبک خراسانی) | آزمون شماره 14083

پس خواجه احمد حسن از بلخ حرکت کرد و در راه هرچند با خواجه، پیل با عماري و استر با مهد بود، وي بر تختي مي‌نشست در صدر.

دیگر وقت صلح و مسالمت تا به احسن الوجوه کار چنان دست در هم دهد که خصم را مقام خوف و طمع باقی ماند.

آفتاب زرد را امیر به آب روان رسید؛ خوردني را خواني نهادند سخت نیکو؛ امیر فرمود تا خلعتي سخت نیکو و فاخر راست کردند تاش را؛ و دیگر شب را فرمان یافت

بر تخت نشست و بار داد بار دادنی سخت بشکوه؛ غلامان را بفرمود تا بزدند زدنی سخت و قباش پاره کردند؛ باید که از پادشاه و لشكر بترسند ترسيدنی تمام.

چون صفیری بشنوی از مرغ حق / ظاهرش را یاد گیری چون سبق

دل از عیب صافی و صوفی به نام / به درویشی اندر دلی شادکام

شاد زی، با سیاه چشمان شاد / که جهان نیست جز فسانه و باد

عنان را بپیچید و او را ز زین / نگون اندر آورد و زد بر زمین

شاه سخن منم شعرا دزد گنج من / بس دزد سر زده را تار و مار کرد

اهل بر روی زمین جستیم نیست / عشق را یک نازنین جستیم نیست

ای سرمه‌کش بلندبینان / دربازکن درون‌نشینان

بهار تازه دمید ای به روی رشک بهار / بیا و روز مرا خوش کن و نبید (شراب) بیار