آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هفتم: سبک و سبک‌شناسی (سبک خراسانی) | آزمون شماره 7567

غم زمانه که هیچش کران نمی‌بینم / دواش جز می چون ارغوان نمی‌بینم

گل بخندید و باغ شد پدرام / ای خوشا این جهان بدین هنگام

که رستم که باشد که فرمان من / کند پست و پیچد ز پیمان من

بیا تا جهان را به بد نسپریم / به کوشش همه دست نیکی بریم

الف، ب، ج

الف، ج، ه_

ج، د، ه_

الف، د، ه_

بخواهم از او هر چه خواهی بخواه: بِخاهم ءزو هرچِ خاهی بِخاه

با عزّت خود بساز و خواری مطلب: با عززَتِ خود بسازُ خاری مَطَلَب

روی خوش و آواز خوش دارند هر یک لذّتی: رویِ خُشُ ءاوازِ خُش دارند هَر یک لِذذَتی

بنی‌آدم اعضای یک پیکرند: بَنی ءادَمَعضایِ یک پیکَرَند

به ما حضر قناعت کند و تکلّف طعام‏‌های خوش نکند که مقصود مؤمن، نگاه‌داشت قوّت عبادت بود نه تنعّم؛ و سنّت است نان را گرامی‌داشتن که قوام آدمی بدین است.

دانستن صورت عالم و چگونگی نهاد آسمان و زمین و آنچه به میان این هر دو است، سخت سودمند است اندر پیشه نجوم؛ ازیراک، گوش به نام‌ها و لفظ‌ها که منجّمان به کار دارند، خو کند.

چون نوروز بگذرد، سوی غزنین رویم و تدبیر برادر چنان که باید ساخت، بسازیم که ما را از وی عزیزتر کس نیست، تا این جمله شناخته آید ان شاء الله عزّ و جلّ.

فأمّا حدیث حشمت: چنین خواندم در اخبار خلفا که چون هارون‌الرّشید امیرالمؤمنین از بغداد قصد خراسان کرد ـ و آن قصه دراز است و در کتب، مثبّت که قصد به چه سبب کرد ـ چون به طوس رسید، سخت نالان شد و بر شرف هلاک شد.