آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هفتم: سبک و سبک‌شناسی (سبک خراسانی) | آزمون شماره 288

فروزندۀ میغ و برّنده تیغ / به جنگ اندرون جان ندارم دریغ

همان جوشن و خود و زوپین و تیغ / کلاه و کمر هم نبودش دریغ

این غم، که مراست کوه قاف است، نه غم / این دل، که توراست، سنگ خاراست، نه دل

محو کف خاکستر خویشم ‌که تب عشق / اخگر صفتم پنبه دماند از جگر داغ

باقی آن گاهی شوم کز خویشتن یابم فنا / مرده اکنونم که نقش زندگی دارم کفن

این ابلهان که بی سببی دشمن منند / بس بوالفضول و یافه‌درای و زنخ‌زنند

سحابستی قدح گویی و می قطره سحابستی / طرب گویی که اندر دل دعای مستجابستی

که این سحرکاری که من می کنم / نکردی به سحر بیان، عنصری

یک طایفه رامشگر، بگرفته به کف ساغر / قومی به سماع اندر با شیوه عرفانی (براساس موضوع و نوع)

گفته‌ای عامیانه لیک صریح / به ز هفتاد خطبه عربی (به تناسب مخاطب)

دیده دیو و پری، دید زِ ما سروری / هدهدِ جان بازگشت سوی سلیمان خویش (به تناسب هدف)

تا جهان است بوَد دولت مشروطه به پای / جَیش ما غالب و شاهنشه ما با فرهنگ (براساس زمان و دوره اثر)