آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 3394

نادره کبکی به جمال تمام/ شاهد آن روضه‌ی فیروزه‌فام

چو خواهی که نامت بود جاودان/ مکن نام نیک بزرگان نهان

خرد گر سخن برگزیند همی/ همان را گزیند که بیند همی

آنجا که بود آن دلستان با دوستان در بوستان/ شد گرگ و روبه را مکان، شد گور و کرکس را وطن

ای مرهم ریش و مونس جانم/ چندین به مفارقت مرنجانم

هر ساعتم اندرون بجوشد خون را/ دانم که چه درد می‌کشد مجنون را

ای سخت کمان سست پیمان/این بود وفای عهد اصحاب

ماه رویا! روی خوب از من متاب/ بی خطا کشتن چه می‌بینی صواب

ما درس سحر در ره می‌خانه نهادیم / محصول دعا در ره‌ جانانه نهادیم

بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد / باد غیرت به صدش خار پریشان دل کرد

گفت پیرم مرا جوان گردان / عجز و ضعف از نهاد من بستان

هر که او ارزان خَرَد ارزان دهد / گوهری طفلی به قرصی نان دهد

آن قاصد است باده که جان است مقصدش / جز وی به جان ما که رساند سلام ما

گر دیگران به منظر زیبا نظر کنند / ما را نظر به قدرت پروردگار اوست

ای بسا صیاد بی‌رحمت مدام / بهر این پرها نهد هر سوی دام

ز بذل نعمت و مسکین‌نوازی کرمش / به گنج فقر و قناعت بود بهشت نعیم